De Miekes – Grijpgrage Gobelijn

Hij is nu eenmaal een uitvinder dus dat hij vaak handen te kort komt was simpel op te lossen. Gewoon een kwestie van een machine ontwerpen die biedt wat hij nodig heeft. Een tijd geleden had hij al eens een apparaat gemaakt om mensen te fouilleren. Daar zat men absoluut niet op te wachten en omdat het ding toch maar stond te verstoffen heeft hij er wat wijzigingen op aangebracht.

Het is de bedoeling dat de machine ook ingezet kan worden voor nauwkeurige klusjes dus is het zaak dat de afstelling op en top in orde is. Om dat voor elkaar te krijgen vraagt hij Rozemieke om hulp. Het strikken van schoenveters had een goeie test kunnen zijn ware het niet dat ze zonder schoenen arriveert! Wat nu gedaan?

Rozemieke stelt voor om het dan maar met haar strikje te proberen en neemt plaats tussen het apparaat. Wat kan er mis gaan met vier paar mechanische handen als er een noodknop is waarmee ze alles onmiddelijk stop kan zetten?

Helemaal perfect werkt het nog niet want kietelen doet het ding wel maar het strikje wordt vooralsnog met rust gelaten. De professor keert zich om en buigt over zijn instrumentenpaneel om aan de knoppen te draaien waardoor ook de bewegingen van de machine veranderen. Dat die de polsen van de giegelende Rozemieke beetpakken waardoor ze de knop niet in kan drukken ziet hij niet.

Miekes -(parodie)- Grijpgrage Gobelijn

Miekes -(parodie)- Grijpgrage Gobelijn

Ondanks dat het haarlint met rust gelaten wordt maakt de machine toch wat los. Het is haar blousje dat verdwijnt en met twee kunsthanden op de blote borsten wordt het kietelen voortgezet. Rozemieke’s lachjes maken plaats voor zacht gehijg als het ding langs de zwellende tepels gaat en strelend hard begint te maken. Nu Gobelijn geen gegiechel meer hoort draait hij zich om en bemerkt de benarde positie van Rozemieke. Aan de noodknop denkt hij niet als haar slipje omlaag wordt getrokken maar probeert snel wat instellingen aan te passen.

Helpen doet het niet echt want één van die handen heeft het gemunt op het blote poesje dat nu aan de beurt is om gekieteld te worden. Na nog wat aan de knoppen te hebben gedraaid is het hek van de dam.

De professor ziet de machine Rozemieke in een stevige greep houden terwijl twee handen op de vochtige lipjes drukken die het spleetje ver doen openen. Met de nauwkeurigheid van het apparaat zit het wel goed want een aantal vingers van een derde hand worden met uiterste precisie ingebracht.

Rozemieke slaakt een kort gilletje als de dikke vingers de wijd geopende spleet nog net wat verder oprekken en het gaatje helemaal vullen. Hijgend voelt ze de subtiele bewegingen in haar lijf maar kan geen kant uit. Gobelijn is de noodknop al lang vergeten en Rozemieke is te opgewonden om het hem te kunnen zeggen.

Hij vreest dat er voor haar niet veel anders op zit dan de rit uit te zitten en wacht geduldig af. De wrijvende handen over haar hele lichaam maken Rozemieke bloedgeil en de stotende vingers in haar kutje zijn onweerstaanbaar. Zwetend en hijgend wordt ze door de machine naar een orgasme gebracht maar de rit is nog lang. Dat de professor haar nogmaals naar een hoogtepunt geneukt ziet worden is niet voor het laatst. Het neukende apparaat laat haar onophoudelijk kreunen en bezorgt haar de ene naar de andere climax.

Als Rozemieke voor de zoveelste keer klaar staat te komen en haar strikje los schiet blijkt de machine het doel toch nog te bereiken.

(drawing by William V 2020)

Vandaag 1 keer bekeken (1.546 totaal)
Deel dit / Share this
1
3

3 reacties

  1. savio schreef:

    Ziet er erg goed uit 😀

  2. jkooistra schreef:

    Heel mooi werk William! De professor zal nu wel graag mee willen doen.

  3. William V schreef:

    Dankjewel Savio en JKooistra ! ja, misschien is het nu wel de beurt aan Rozemieke om de professor eens hier en daar gretig te grijpen 😀

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *